Limonyalikondil

"Yapmak zorunda olduğumuz halde bir türlü yapamadığımız kolay işler" Gonca'nin mim sorusuna benim verecegim cevap listesi cok uzun aslinda. BCN'da 6 ay gecti ve ancak gecen ay bir banka hesabim/cep telefonum/sosyal guvencem oldu.Gunumuzde ancak bunlarla varligimizi surdururken, ben cok memnumdum hicbirine sahip olmamaktan. Bir yerde, sosyal baski yasadim, salak yerine konuldum, oysa ki ben mutluydum.

Bunlar aslinda zor isler kapsamina girmiyor, gayet kolaylar aslinda. Banka icin sadece 45 dk, sigorta icin 3 saat (Turkiye'yi aratmadi, bir binadan digerine hoplaya hoplaya gittim, geldim, bir daha gittim),telefon icinse sadece 15 dk. Kontorlu bir telefon aldim, iki haftadir kontorum bitik. Bankomatlardan dolduruluyormus, denedim basarili olamadim. Benim numarami begenmedi dedim, bir daha da denemedim. Sonuc ne? Iki haftadir kimseyi arayamiyorum, varsa yoksa maille haberlesiyorum. Bir hafif hissediyorum kendimi.

Ev islerine girmiyorum bile. Hepsi yapamadiklarim bolumunde. Onun disinda mailler mektuplar yazmali, paketler yollamaliyim. Simdi bahar da geldi buralara, kanim daha da yavas akiyor. Profesyonelligimi konusturmali, listeler ile kendimi sinirlamaliyim, meliyim, maliyim...