Limonyalikondil

Yaz geldi belki ama ne hava ne de calisma kosullari benim yazin en cifcifli zamaninda moda girmemi saglayamadi. Yagmur yagiyor bu sehirde surekli, hava bir acip bir kapatiyor, serin ruzgarlar esiyor. Hala kalin cicekli battaniyemle yatiyorum,usumesin ayaklarim diye fistik yesili coraplarimi giyiyorum.

Stajyerlerin tatil izinleri yok, ama ben iki gun koparmayi basardim. Ilkini annem icin bu pazartesi kullanacagim. Geri kalan son bir guncuk de Mumu'm icin. Ne zaman bir bucuk aydir bekledigim pek degerli pasaportum elime gecerse... Is ara ara yogun ama genel tendans herkesin sacma sapan kucuk islerle ugrasmasi ve dogumgunleri & ayrilanlar icin "pot"lar duzenlenmesi. Buyuk bir eglence bu, plastik tabaklarda renk renk sekerler yiyoruz, konusmalar yapiyoruz. Cok sevdigim iki insan ayrildilar burdan, dun artik gozyaslarimi tutamadim Sandra ayrilirken.Ilk gunden benim icin hep cok degerli oldu. Biliyorum hic profesyonel degil, gozyasi da ne demek? Kendimi dunden kalan chamallow (evet marshmallow!!) ile teselli ediyorum.

Paris bosaldi, otobuste sadece 5dk ayakta kaliyorum. Aksamlari sokagimda kendi ayak seslerimi duyabiliyorum. Sansim varsa karsimizdaki boulangerie (pastane) acik oluyor, pek parisien baguette'imi sira beklemeden aliyorum. Tek fark turist sayisindaki artis. Istanbullular da kafileye katiliyor, kac kere Eiffel'e ciktim sayisini hatirlamiyorum. Tek bildigim turist rehberliginin hic bana gore olmadigi. Fotograf cekmede japonlari aratmaz olmusuz. Benim de tahammul sinirlarim zorlanir olmus.

Saat 17:22. Renk renk bavullar ofisten ayriliyor, sahiplerinin aklinda binbir haftasonu plani ve yuzlerinde rahatlama ifadesi ile. Sensakrak cocuklar gibiyiz. Ben de 7 itibari ile garda olacagim, tatlicik annecigimi karsilayacagim.